Muzealny Paryż - Luwr

W Paryżu na pewno możemy spędzić mnóstwo czasu w niesamowitych muzeach. My również postanowiliśmy skorzystać z takiej możliwości i wybraliśmy się do Luwru. Oczywiście pojechaliśmy tam z samego rana, ponieważ legendy o kilometrowych kolejkach do wejścia trochę mnie przerażały. Chyba nikt z Was nie miałby ochoty stać godzinami w kolejce, my też nie. Na szczęście po dotarciu na miejsce nie zobaczyliśmy większego ruchu na zewnątrz, wewnątrz też nie wyglądało to dramatycznie. Do muzeum wchodzi się poprzez charakterystyczną szklaną piramidę pokrywającą podziemny hal Napoleona w którym znajdują się przejścia do wszystkich trzech skrzydeł Luwru - Richelieu, Sully i Denon. Wybudowana w 1989 roku Pyramide du Louvre w celu odciążenia konwencjonalnych wejść wzbudziła wiele kontrowersji, niektóre teorie spiskowe zakładały nawet że konstrukcja jest dziełem szatana ponieważ składa się dokładnie z 666 szyb (w rzeczywistości jest ich 672). Z czasem jednak krytyka osłabła, a piramida stała się kolejnym symbolem miasta.

Czerwony Paryż - Moulin Rouge.

Dziś z chęcią pogawędzę z Wami trochę o Paryżu. Ilu z Was marzy lub marzyło o odwiedzeniu tego prawdopodobnie najbardziej rozpoznawalnego miasta na świecie? Pewnie wielu... ja byłam chyba wyjątkiem.

Paryż kojarzył mi się z miejscem pielgrzymowania zakochanych, komediami romantycznymi i ckliwymi historiami o oświadczynach pod wieżą Eiffla. Jednym słowem - kicz. Tak się jednak złożyło, że na stronie linii lotniczych pojawiły się bilety w cenie 80 złotych w dwie strony. Szybko więc podjęliśmy decyzję, że lecimy. Jeszcze w domu zarezerwowaliśmy tani hotel w niedalekim sąsiedztwie stacji metra Place de Clichy i w drogę. :) Gdy już wylądowaliśmy i udało nam się dotrzeć z lotniska do naszego lokum nie wiedzieliśmy, co ze sobą począć. Godzina była już późna, a my dopiero raczkowaliśmy w dziedzinie turystyki i zwiedzania. Sprawdziliśmy, że najbliżej mamy do słynnego Moulin Rouge, więc nie tracąc czasu poszliśmy tam. 

Moulin Rouge. 

 

Podróż do przeszłości? Wieliczka.

Szyb Daniłowicza

Zastanawialiście się kiedyś nad waszymi wspomnieniami wycieczek z dzieciństwa? Lubiliście zwiedzać już od najmłodszych lat czy raczej rozglądaliście się za McDonaldem i salonem z grami? ;) Cóż, ja uwielbiałam odwiedzać nowe, ciekawe miejsca będąc już w podstawówce, jednak żeby nie wyjść na ,,nudziarę" przed kolegami z klasy, udawałam że nie do końca mnie to wszystko interesuje - ot dziecięca logika. Wspomnienia jednak mają wielką siłę i co jakiś czas wracają do mnie w postaci obrazów i emocji. Postanowiłam więc skonfrontować moje wyobrażenia z dzieciństwa z teraźniejszością.

Imperialne inspiracje

Dziś podzielę się z Wami książką, która stała się moją inspiracją do poszerzenia swojego spojrzenia na świat. Była to również pierwsza książka z gatunku literatury faktu, który zawładnął moim czytelniczym sercem i półką w pokoju na lata.

Gdzieś w odległych czasach gimnazjalno/licealnych wszystko, co wiązało się z kulturą Europy Wschodniej (w tym również Polski) wydawało mi się zaściankowe, nudne i wypadało niezwykle blado w porównaniu z tym, co może zaproponować Europa Zachodnia. 

Piękny Paryż z ogromem muzeów, uwodzicielski stary Rzym czy bajkowe niemieckie zamki, kto by nie chciał tego zobaczyć? Natomiast Rosja? Ukraina? Przecież za każdym rogiem czai się ktoś, kto mógłby mnie okraść, porwać i zabić. Po drugie, co mi te państwa mogą zaoferować, poza tym co znam z własnego podwórka czyli szara komuna i postsowieckie bloki. Niezwykła ignorancja, prawda? Ryszard Kapuściński tak właśnie opisał taka postawę:

,,Przeciętny człowiek nie jest specjalnie ciekaw świata. Ot, żyje, musi jakoś się z tym faktem uporać, im będzie go to kosztowało mniej wysiłku- tym lepiej. A przecież poznawanie świata zakłada wysiłek, i to wielki, pochłaniający człowieka. Większość ludzi raczej rozwija w sobie zdolności przeciwne, zdolność, aby patrząc- nie widzieć, aby słuchając- nie słyszeć."